Wonen in een complexe samenleving begint met sociale inclusie

Omschrijving

Als beschermende woon- en werkvormen ontbreken, zijn kwetsbare mensen op een maatschappelijk vangnet aangewezen. Dit steekt vaak veel energie in de aanpak van acute situaties bij vermeende verwardheid, gedrag dat kan voortkomen uit een niet-zichtbare beperking. Maar wat is er nodig om escalaties duurzaam te voorkomen? MEE pleit voor het verder naar voren trekken van een inzet op preventie, opdat de focus rondom het thema zelfstandig wonen verschuift van het voorkomen van overlast naar het bevorderen vmaatschappij wordt steeds complexer.

Een groeiende groep mensen heeft problemen om dit bij te benen. De complexiteit  leidt ertoe dat deze groep zich van de maatschappij vervreemdt1. De groep met een IQ tussen de 70 en 85 in het bijzonder, evenals mensen met een andere (niet-zichtbare) beperking als niet-aangeboren hersenletsel of autisme. Volgens de ‘Toekomstwijzer kwetsbare doelgroepen 2019-2025’ zouden beschermende woon-, werk- en leefvormen, veilige wijken en een beschermende gemeenschap een uitkomst zijn voor deze groep, opdat die de wereld eenvoudiger maken. Die bescherming kan fysiek zijn (wonen), maar kan ook in de context bezien worden (werken) of zelfs virtueel (een veilige omgeving en/of pedagogisch klimaat). Het idee dat je er niet alleen voor staat, een combinatie van ‘zorgen dat’ en ‘zorgen voor’ en ‘Gemeinschafts-zin’.