Slachtoffers van seksueel misbruik die hierover onthullen, krijgen vaak te maken met negatieve of beschuldigende reacties. Dit fenomeen – bekend als victim blaming – kan een negatieve invloed hebben op de verwerking vanwege het versterken van bestaande schuldgevoelens. Ook hulpverleners maken zich er onbedoeld schuldig aan. In dit artikel wordt een voorstel gedaan hoe victim blaming door hulpverleners tegen te gaan.
Veel patiënten met misbruikervaringen worstelen met schuldgevoelens, ook als het misbruik langer geleden heeft plaatsgevonden. Ook al weten ze inmiddels dat ze geen schuld dragen, toch voelt het zo. Hoe dat kan? Self-blaming geeft slachtoffers het gevoel dat ze controle hebben over wat hun is overkomen. En daarmee het idee dat ze het in de toekomst kunnen voorkomen. Een andere verklaring is dat als je de schuld bij jezelf legt, je als kind je ouders/pleger kunt blijven zien als goede ouders/persoon en dat is prettig, want je hebt ze dan nog heel hard nodig. Maar vaker is schuld het resultaat van de inspanningen van de pleger om het slachtoffer te laten zwijgen. De pleger is namelijk bang dat het slachtoffer gaat praten en geloofd wordt.