Mensen met een licht verstandelijke beperking kunnen niet alles zelf. Ze hebben bijvoorbeeld hulp nodig bij het huishouden, op school, bij het omgaan met geld, werken, het vinden van een woning of het bedenken wat ze in hun vrije tijd willen doen. Mensen met een licht verstandelijke beperking vinden het steeds moeilijker om mee te doen in de samenleving (IBO, 2019). Dit wordt versterkt wanneer zij naast een LVB ook moeite hebben met lezen en schrijven.
Het overkomt ons allemaal: we krijgen een tekst te lezen en snappen niet precies waar het over gaat. We kunnen dan niet goed inschatten wat er van ons gevraagd wordt en wat ons voordeel of nadeel is wanneer we er niets mee doen. Beruchte teksten zijn een huurovereenkomst (de kleine lettertjes), een beschikking of een testament. We vertrouwen er meestal maar op dat de ander het goed met ons voor heeft en stemmen in. En dat kan weleens vervelende gevolgen hebben.
‘Toen ik vanuit mijn ouders zelfstandig ging wonen en ik voor het eerst mijn post uit de brievenbus haalde, realiseerde ik mij hoe fi jn het is dat ik kan lezen,’ aldus Ellis Jongerius, directeur LFB en ervaringsdeskundige. ‘Maar het is eigenlijk overal waar je komt belangrijk: in de supermarkt, op straat, bij de bank. Het komt ook voor dat ik dingen niet begrijp. Op die momenten voel ik mij onzeker en angstig. Ik baal ervan: ik kan het niet. Ik vraag me af wat er dan gebeurt als ik het fout doe. Krijg ik een boete, loop ik iets mis? Je weet het ook gewoon niet. Als het voor mij te moeilijk is, moet ik iemand anders vragen om te helpen. Maar dan word ik meteen met mijn neus op de feiten gedrukt dat ik het niet alleen kan. Maar ik wil het wel! Er zijn eigenlijk te weinig mensen die je bij de hand nemen om er even met je doorheen te lopen. Zodat je in ieder geval weet wat je moet doen. Gewoon een ervaringsmaatje die weet van dit soort zaken en hoe belangrijk ze voor je zijn. Zodat je ook mensen kan laten groeien, juist dat zetje kan geven zodat je kan leren om het zelf te doen. Als alles duidelijk is dan geeft dat veel meer vrijheid. Ik denk dat ik dan veel meer mee kan doen. Ik zou dat heel fijn vinden. Het bespaart ook kosten. Als ik het zelf kan dan kunnen de hulpverleners de prioriteit geven aan de mensen die het echt nodig hebben.’ Tessie: ‘Toen ik de eerste keer mijn belastingbrief
moest invullen snapte ik niet wat er nou werd bedoeld. Dat was ook het moment dat ik dacht: waarom heb ik niet op school geleerd hoe het moet?’