Hoofdstuk 3 - Een doorlopende lijn en een maatschappelijke blik

Omschrijving

Was je in 1944 zwanger van de bezetter of de bevrijder dan kon je terecht bij de Bocht. ‘Gevallen meisjes’ werden ze ook wel genoemd. In 1958 werd Huize de Bocht uitgebreid met een kraamkliniek voor gehuwde vrouwen, die tot 1990 Moedervreugd heette en tegenwoordig De Meiboom. Al heel wat jaren is de opvanginstelling, nu in een geheel andere maatschappelijke context, gericht op bescherming en begeleiding van vrouwen en kinderen, en in het verlengde daarvan begeleiding van vaders. In 2009 is de Bocht gefuseerd met Kompaan, een instelling voor jeugdzorg. Lian Smits, directeur en bestuurder van Kompaan & de Bocht, vertelt hoe de veranderende context en het groeiende inzicht in de doelgroepen de visie, positie en ook het werk van de Bocht diepgaand hebben beïnvloed. Van huis uit is Smits kinder- en jeugdpsycholoog. Na een aantal jaren in de gezondheidszorg te hebben gewerkt, werkte Smits als vestigingsmanager bij de Raad voor de Kinderbescherming, waarna ze in 2002 de overstap maakte naar de Bocht. Ze werd directeur met een breed maatschappelijk georiënteerde visie en ambities, gericht op samenwerking en leren van elkaar.

In dit portret staan we stil bij twee zaken. Ten eerste wordt ingegaan op de recent voltrokken fusie tussen de Bocht en Kompaan. Het besluit tot samenwerking is gericht op versterking van de professionaliteit van beide instellingen en op versterking van de positie in de keten. De fusie zelf is geen eindbestemming, maar een reis die professionals samen doormaken door met elkaar in gesprek te gaan en hun kennis en vaardigheden in een andere (meer gezinsgerichte hulpverlenings)context te plaatsen. Aan de hand van het onderwerp kindermishandeling en seksueel misbruik wordt dit geïllustreerd. Aansluitend komt het belang van continuïteit van de zorg aan bod. Preventie en nazorg in het aanbod, maar ook samenwerking met ketenpartners vormen belangrijke pijlers voor de Bocht om dit te realiseren. Het Advies- en Steunpunt Huiselijk Geweld (ashg), is een van de lijnen die met betrekking tot de continuïteit van de zorg apart aandacht krijgt. Het portret eindigt met een nabeschouwing op deze thema’s en een reflectie van Smits op de vraag: weten we wel genoeg over wat goede hulp is?