De opkomst en ondergang van de IQ-test

Omschrijving

Alfred Binet was afgestudeerd in rechten en voorbestemd om de familietraditie van advocatuur voort te zetten. Tijdens zijn studie maakt hij kennis met het werk van Philippe Pinel. Deze gedreven man realiseert zich dat de mensen die geketend in de kerkers gevangen liggen niet allemaal misdadigers zijn, maar onbegrepen zwakzinnigen. Philippe Pinel bevrijdt ze van hun ketenen, bijna een halve eeuw voordat Alfred Binet afstudeert in rechten. De jonge Alfred is zo gegrepen door dit idee van onbegrepen mensen dat hij niet verder gaat als advocaat, maar zich bevlogen wijdt aan de psychologie die op dat moment, in de negentiende eeuw, opkomt. Hij gaat de beroemde klinische lessen volgen van Charcot in het ziekenhuis Hôpital de la Salpêtrière in Parijs dat gevestigd is in een voormalige militaire kruitfabriek. Aan die oorsprong dankt het ziekenhuis zijn naam: pêter  knallen. Binet zal daar in 1894 directeur worden an de Laboratoire  de Psychologie et Physiologie.
Zijn hele leven heeft hij gewijd aan het onderzoeken van intelligentie. In feite aan het onderzoeken van hoe mensen in hun intelligentie onbegrepen worden. Alfred Binet was een genie, een echte wetenschapper. Hij onderzocht intelligentie op alle mogelijke manieren. Door te studeren, door te lezen, maar ook door onderzoek. Door grootschalig onderzoek met de studenten van zijn laboratorium, jarenlang specifiek met de leerlingen van de Parijse scholen en in  de diepte met het nauwkeurig volgen en beschrijven van het opgroeien van zijn twee dochters. Zo ontdekte hij vanuit verschillende invalshoeken wát intelligentie was.
Zijn samenvatting van intelligentie was: de capaciteit tot begrijpen, redeneren en bedenken, waarmee men tot een beoordeling of inschatting kan komen. Binet ontdekte dat iedere vorm van onderzoek resultaten afwierp, die samenhingen met de vorm van onderzoek en dat deze elkaar konden aanvullen, maar ook voor verschillende doelen geschikt waren. Via de grootschalige onderzoeken leerde hij oppervlakkige doorsneden te maken en momentopnames. Met de leerlingen van de scholen leerde hij hoe het beeld op het moment gestuurd was door een verleden en hoe, met hulp die aansloot bij het kind, een geheel ander beeld