Bij seksueel misbruik van kinderen is de neiging groot om op de deviante seksualiteit van het delict te focussen. Het seksueel misbruik is echter beter te begrijpen vanuit een problematische voorgeschiedenis van veel zedendelinquenten, waardoor zij sociaal niet goed (kunnen) functioneren en een oplossing in een seksueel misdrijf zoeken.
Een misdrijf, geen stoornis
Een zedendelinquent is iemand die een misdrijf pleegt en dat misdrijf is seksueel van aard. Tot zover is er weinig discussie. De wet verbiedt het. De moeilijkheden beginnen wanneer we een zedenmisdrijf willen duiden. Gaat het om een seksuele ontsporing, om iemand met een seksuele afwijking waardoor hij nog vaker de fout in zal gaan? Zegt het geslacht van het slachtoffer iets en maakt het wat uit of het slachtoffer familie is of niet? Al deze vragen beperken zich tot delictkenmerken. Er zijn veel classificatiepogingen ondernomen om helderheid te krijgen, maar iedere categorie roept evenveel vragen op als antwoorden. De meest betekenisvolle weg is de verklaring niet te beperken tot het delict, maar de functie van het delict te onderzoeken. Wat wil de zedendelinquent: is het hem enkel om de seks te doen of spelen mogelijk andere behoeften een rol?