In het stadsgewest Haaglanden hebben in de afgelopen eeuwen honderden organisaties hulp geboden aan kinderen en jongeren. Dat gebeurt eerst vanuit de lokale overheid met weeskamers en later weeshuizen, en daarna richten ook particulieren en kerken tehuizen voor weeskinderen op. In de twintigste eeuw ontstaat er meer differentiatie, en komen er aparte gestichten voor aparte doelgroepen, alles nog georganiseerd in verzuilde kaders. De eerste groei van de sector, ingezet rond 1900, krijgt een versnelling in de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw. In die periode zijn alleen al in de stad Den Haag tientallen instellingen actief in wat we nu jeugdzorg noemen. Er is tussen die tehuizen weinig animo tot samenwerking en afstemming. Hoewel er sprake is van veelvuldig lokaal overleg, komen de organisaties in de twintigste eeuw nauwelijks dichter bij elkaar. Het zijn vooral de politieke processen van de afgelopen decennia geweest die de organisaties dwingen tot (verregaande) samenwerking, waarna de eerste fusies ontstaan. Uiteindelijk zijn na veel tussenstapjes de organisaties die zorg bieden aan jeugdigen in het stadsgewest Haaglanden per 2003 opgegaan in één organisatie: Jeugdformaat.
In deze uitgave (206 pagina's)