Toegankelijke woningen: een verborgen wooncrisis

Omschrijving

De resultaten van het onderzoek zijn duidelijk: vooral jonge mensen met een beperking en gezinnen kunnen nu vaak geen kant op. Zij willen wel aanpassingen doen aan hun woning of willen wel verhuizen naar een andere, toegankelijke woning, maar gemeenten werken niet of onvoldoende mee. En er zijn veel te weinig toegankelijke woningen beschikbaar. Eén van de oorzaken hiervan is dat beleidsmakers zich vooral richten op ouderenhuisvesting.

De vragenlijst die door Ieder(in) is verspreid onder mensen met een beperking of chronische ziekte en door de Woonbond onder huurders, bevatte naast gesloten vragen ook de mogelijkheid om een toelichting te geven over de eigen situatie. Dat heeft waardevolle extra informatie opgeleverd. Een aantal concrete problemen waar mensen met een beperking mee te maken hebben zijn:

• Woningaanpassingen zijn vaak nodig, maar verlopen stroef. Bijna 25% heeft deze nodig, maar krijgt het (nog) niet voor elkaar. Veel mensen krijgen (van de gemeente) te horen dat ze moeten verhuizen, maar er zijn vervolgens geen toegankelijke woningen beschikbaar.
• Er is een tekort aan toegankelijke woningen, specifiek voor jongeren en gezinnen. Zij passen niet in een ouderencomplex of een Knarrenhof. Veel toegankelijke woningen zijn ‘55+ woningen’ en daar kunnen jongeren met een beperking niet eens op reageren.
• Driekwart van de jongeren (onder 30 jaar) wil verhuizen om meer toegankelijk te wonen, op zichzelf te gaan wonen of om te gaan samenwonen, maar kunnen dat nu niet.

Ieder(in) roept de overheid op om te komen met een landelijk programma wonen en zorg. Gericht op álle leeftijdsgroepen. Tegelijkertijd moeten gemeenten goed woonbeleid maken voor jongeren en volwassenen met een beperking en moeten belemmerende regels (zoals 55+ labels) worden aangepast. Ieder(in) vindt daarnaast dat er veel meer toegankelijk gebouwd moet worden zodat alle nieuwe woningen in de basis toegankelijk zijn.

Het kabinet trekt miljarden uit voor woningbouw, maar vergeet daarbij het ‘design for all’ principe toe te passen en dat moet echt anders. Want volwaardig meedoen begint met een volwaardige woonplek in de samenleving.