Leren van gevallen

Omschrijving

Leren van Gevallen; over het nut van de reconstructie van casuïstiek
Inaugurele reden Universiteit Utrecht | 1995 | 
Bijzondere leerstoel vanwege de Marie Kamphuis Stichting
_______________________________________________________
 
Inleiding
Als men een maatschappelijk werker vraagt om onder woorden te brengen wat de kern van zijn vak is, loopt men grote kans antwoord te krijgen in de trant van: "Neem het geval dat ik vorige maand in de intake had ....", en dan volgt doorgaans een relaas met de verwikkelingen in die specifieke hulpverleningssituatie.
Tegenwoordig kun je met zo'n antwoord eigenlijk niet meer aankomen, maar ik heb dat altijd de charme van het maatschappelijk werk gevonden: de gerichtheid op de concre­te casus. Casuïstiek is niet alleen
interessant vanuit een praktisch kennisbelang, maar ook vanuit een wetenschappelijke optiek. De Britse psycholoog Bromley (1986) gaat zelfs zover dat hij de gevalsstudie de grondslag van het wetenschappelijk onderzoek noemt. De eerste zin van het voorwoord van zijn boek luidt: "The individual case-study (...) is the bedrock of scientific investigation."
 
Natuurlijk moet dit voor de wetenschap wat gerelativeerd worden, maar voor het maat­schappelijk werk gaat deze gedachte zeker op. Het casework is een niet weg te denken fundament van het maatschappelijk werk. Een leeropdracht in de grondslagen van het maatschappelijk werk kan dan ook niet voorbij gaan aan het primaire proces, aan de omgang van maatschappelijk werkers met complexe hulpvragen. Maatschappelijk werk is jarenlang synoniem geweest met social casework, het werken met het enkele geval. 
Marie Kamphuis, die haar naam heeft verbonden aan de stichting die deze leerstoel mogelijk heeft gemaakt, stelde het in 1959 als volgt:  
"Juist voor het werken in het menselijke veld, waar het verbijzonderen van alge­mene oordelen zo vaak leidt tot kortsluiting, is het uitgaan van het enkele geval met zijn unieke constellatie, van onschatbare waarde."