Het kan écht anders

Omschrijving

Er wordt veel gepraat over de jeugdhulp. Meningen buitelen soms over elkaar heen in de politiek, de media en de jeugdhulpsector zelf. Zijn de ontwikkelingen in de afgelopen jaren tekenen van verslechtering? Nee, zeggen de mensen bij Levvel (organisatie voor specialistische jeugdhulp). Er gebeuren mooie dingen én er gaan ook dingen niet goed. Vereenvoudiging van regelgeving en vooral ook meer samenwerking tussen de verschillende domeinen is noodzakelijk, waarbij de behoeften van gezinnen en de creativiteit van professionals centraal staan. In gesprek met vier mensen bij Levvel: Mariënne Verhoef (bestuurder), Nellieke de Koning (bestuurder), Anne-Claire Hiemstra (directeur zorg en innovatie) en Frederique Coelman (programmadirecteur). Levvel is een fusieorganisatie van de disciplines JOH (Jeugd- en opvoedhulp), Jeugd-ggz (JGGZ) en licht verstandelijke beperking (LVB).

De jeugdhulpsector is volop in ontwikkeling’, stelt Mariënne. ‘De afgelopen tien jaar zijn er veel mooie initiatieven ontwikkeld die landelijk geïmplementeerd zijn, zoals het werken met een JIM (jouw ingebrachte mentor). Er is zelfs een overeenkomst gesloten met het ministerie van VWS rondom JIMPACT.’ Frederique vult aan: ‘Met je eigen wortels groei je het mooist. De basisgedachte van de JIM werkwijze is dat we de problemen van jongeren en gezinnen niet met alleen hulpverleners moeten oplossen. We willen juist zorgen dat de gezinnen een sterker vangnet krijgen en hulp vanuit hun eigen sociale netwerk. En als dat er niet is, dan moeten we ze daarbij helpen. Levvel gaat komend jaar driehonderd professionals trainen om te werken met de Jim-aanpak. Landelijk gaat het om drieduizend professionals.’

‘Verder is er steeds meer aandacht voor de BIG5 (ondersteuning voor jongeren in de overgang naar volwassenheid), waarin je samen met het gezin en/of de jongere alle benodigdheden van verschillende domeinen nagaat: werk, inkomen, bestaanszekerheid, school en support. Vroeger werden sommige jongeren dakloos als ze achttien werden en uit de jeugdhulp kwamen. Er was geen aansluiting in de hulpverlening. Het is winst als regio’s hierin lokaal en (boven)regionaal samenwerken. Dan kun je dit soort vraagstukken veel beter oplossen dan wanneer je dat landelijk zou doen. We zijn voortdurend bezig met leren en verbeteren, maar dit kost ook tijd, net als in andere sectoren. We zien ook mooie dingen gebeuren waar het gemeentes lukt om in partnership te werken met aanbieders en scholen. En waar regio’s of gemeenten blijven hangen in hun oude rollen als inkoper en aanbieder gebeurt er niks. Als je samen zoekt, komt er ruimte’, aldus Mariënne.