Geef HouVast aan kinderparticipatie

Omschrijving

Dat we kinderparticipatie belangrijk vinden, kinderen serieus moeten nemen in hulpverleningstrajecten en naar ze moeten luisteren, lijkt vanzelfsprekend. Echter, in de praktijk is dat nog niet het geval. Maar zonder kinderparticipatie ontnemen we het kind het basisrecht om te worden gezien als persoon met eigen ideeën, wensen en visie. Welke mogelijkheden zijn er, welke kansen liggen er? In dit artikel beschrijven we wat kinderparticipatie behelst en hoe we kinderparticipatie vormgeven in HouVast, een interventie gericht op de ambulante ondersteuning van gezinnen van ouders met een licht verstandelijke beperking (LVB).

Dat we kinderparticipatie belangrijk vinden, kinderen serieus moeten nemen in hulpverleningstrajecten en naar ze moeten luisteren, lijkt vanzelfsprekend. Echter, in de praktijk is dat nog niet het geval. Maar zonder kinderparticipatie ontnemen we het kind het basisrecht om te worden gezien als persoon met eigen ideeën, wensen en visie. Welke mogelijkheden zijn er, welke kansen liggen er? In dit artikel beschrijven we wat kinderparticipatie behelst en hoe we kinderparticipatie vormgeven in HouVast, een interventie gericht op de ambulante ondersteuning van gezinnen van ouders met een licht verstandelijke beperking (LVB).

Wat is kinderparticipatie? Kinderen hebben het universele recht om hun mening te geven over beslissingen die hun aangaan. Dit is vastgelegd in het ‘Internationaal Verdrag inzake de Rechten van het Kind’ (IVRK). Het moet mogelijk zijn voor kinderen en jongeren om inspraak en invloed te hebben. Dus om mee te praten, mee te denken en mee te doen. Eveneens is er een wettelijke verplichting, vanuit de jeugdwet, voor de jeugd- en gezinsprofessional om kinderen vanaf 12 jaar bij de hulpverlening en het opgestelde hulpverleningsplan te betrekken en vanaf 16 jaar hen te laten tekenen voor de hulpverlening. We spreken van kinderparticipatie wanneer dit een continu proces is, waarbij kinderen weten dat zij iets te zeggen hebben of op zijn minst hun visie wordt meegenomen in de gezamenlijke besluitvorming. Wanneer de professional enkel een paar keer met het kind spreekt, of de mening van het kind niet meeneemt in de gezamenlijke besluitvorming, is er niet echt sprake van structurele kinderparticipatie.

Participatie omvat meer dan alleen een mening of een visie geven en meenemen. Een eerste stap is het informeren van de kinderen over wat hun rechten zijn. Kinderen moeten begrijpen wat er aan de hand is en welke acties daarbij horen. Hierbij hoort ook het transparant delen van wat de gevolgen zijn van het uiten van hun mening of afzien van deelname aan besluitvorming. Ten tweede het horen van de kinderen. Dit betekent dat er écht wordt geluisterd naar de mening en visie van het kind. Voorwaarde is dat zij ondersteund worden bij het uiten hiervan. Uit onderzoek blijkt dat kinderen waardevolle informatie kunnen geven over de situatie waarin zij opgroeien. Ten derde gaat het om het uitleggen van wat gezamenlijke besluitvorming inhoudt en het betrekken van (de mening en visie) het kind in die besluitvorming.

Koop het artikel los of word abonnee om het artikel helemaal te lezen.