Families helpen zichzelf te helpen (Deel 1 : Wantrouwen tegen Jeugdzorg: de jongens waren al veroordeeld)

Omschrijving

In dit systemisch manifest richten we ons expliciet op families. Nederland is uniek in het dominante gebruik van de term gezin. De term families gebruiken wij in onze benadering voor drie en meer generaties. Wij leggen de nadruk op het belang van een systemische benadering waarin we kinderen in de bredere context zien, naast ouders, broers en zussen, zijn er ook altijd opa's, oma's, tantes en ooms. Dat is de reden dat wij hier niet de term gezinstherapie maar familietherapie gebruiken. Uit eigen ervaring en vanuit de familietherapie weten we dat grootouders een aanvullend en scherper zicht dan ouders hebben op de belangen van hun kleinkinderen. In probleemsituaties kan de ‘derde generatie deskundigheid’, een belangrijke en positieve rol spelen (Boszormenyi-Nagy, I. en Spark; Meurs 1994; van Bekkum 2017; Tjin A Djie 2022).

Er bestaat een groeiende belangstelling voor methodieken en instrumenten die families in staat stellen hun problemen zoveel mogelijk zelf op te lossen. Grootfamilies krijgen in deze methodieken een grotere rol in het vaststellen en uitvoeren van hulpverleningstrajecten. Centraal hierbij staat familiecontinuïteit, dit is een hulpverleningsconcept uit Groot-Brittannië, Australië en de Verenigde Staten. De methode is afkomstig van Maori en Australische Aboriginal groepen en gaat uit van het probleemoplossende vermogen van grootfamilies: ouders, kinderen, opa’s, oma’s, ooms en tantes. Wij richten ons met name op familiecontinuïteit en het zelf oplossend vermogen van families, waarbij we de lezer laten kennis maken met de familie Shakir.