De zeven plagen in jeugdzorgland en hoe te handelen

Omschrijving

Bezuinigingen, toenemend personeelsverloop, hoog ziekteverzuim, boemerangbeleid, misbruik in instellingen... Je hoeft het nieuws maar te volgen om te constateren dat er wel wat aan de hand is in jeugdzorgland. Hoog tijd dus om zeven plagen in kaart te brengen maar ook een oproep hoe deze te bestrijden.

De zeven belangrijkste plagen

1. De betrokken ministeries van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS) en Commissie voor Veiligheid en Justitie (V&J) hebben stelselverantwoordelijkheid maar schuiven het toenemend gebruik van jeugdhulp af op de gemeenten die financieel en beleidsmatig verantwoordelijk zijn. Gevolg: gehakketak over geld over de hoofden van jeugdigen en hun opvoeders heen.
2. Vraagstukken in de leefwereld van mensen worden gereguleerd met (een continue herhaling van) systeemoplossingen. Daar waar de overheden op grond van internationale verdragen (onder andere IVRK, verdrag van Istanbul) bescherming moeten bieden aan kwetsbare groepen in de samenleving, ontstaat een toenemend wantrouwen in diezelfde overheid.
3. De kwaliteitstoetsing van vrij toegankelijke zorg op instellingsniveau heeft plaatsgemaakt voor certificering van professionals waardoor zij eerder bezig zijn met wat mag en kan, dan met out of the box oplossingen welke als risicovol voor henzelf worden ervaren.
4. In het verlengde hiervan: jeugdzorgprofessionals werken in de frontlinie vanuit wijkteams die geen rechtspersoonlijkheid hebben en dus ook geen rechtsbescherming bieden.Dat geldt ook voor de cliënten die daar gebruik van (moeten) maken. Gevolg is een opstapeling van de bovengenoemde punten 2 en 3. Daarnaast worden de wijkteams door het toevoegen van jeugdbeschermers ook nog eens gejuridiseerd waardoor een drempelverhogende werking ontstaat. Gevolg is dat enkelvoudige opvoedingsvraagstukken, welke in aanvang goed te ondersteunen zijn, gaan verergeren omdat er geen laagdrempelige toegang meer is voor opvoeders en jeugdigen welke recht doet aan de aard en vorm van de opvoedingsvragen.
5. Complexe opvoedingsvraagstukken vragen om een integrale aanpak. Problemen van opvoeders zoals werkloosheid, psychische spanningen, echtscheiding et cetera vinden hun weerslag in de kinderen. Gemeenten zijn als (regie)verantwoordelijke overheidslaag organisatorisch en beleidsmatig niet integraal ingericht om daadkrachtig een vangnet voor deze gezinnen te vormen. Daarnaast is er ook geen sprake van integrale financiering met daar bovenop ook nog eens een regionale aansturing van de in te zetten middelen waardoor lokale gemeente besturen en raden zich tot die financiële werkelijkheid moeten verhouden terwijl de eigen gemeentebegroting gapende tekorten vertoont door het toenemend gebruik van jeugdhulp voorzieningen.

Lees verder door het artikel aan te schaffen of log in als abonnee.