‘Die Jason, hè? Wat een held is dat toch!’, zegt mijn dochter van zeventien boven een bord dampende lasagne. ‘Wie bedoel je precies?’, vraag ik. ‘Dat is die jongen die in de jeugdzorg opgesloten werd’, vertelt mijn dochter, ‘hij werd daar mishandeld en gepest. En in een isoleercel gezet omdat hij zijn boterham met kaas niet op wilde eten. Dat is geen jeugdzorg, dat is de gevangenis’.