20 x Asja: Twintig jaar hulpverlening aan slachtoffers van loverboys. Twintig verhalen.

Omschrijving

Twintig jaar Asja. Het verhaal van Asja van twintig kanten.
Elf meisjes en jonge vrouwen die nu bij Asja wonen aan het woord: wat vinden ze moeilijk, leuk of stom? Wat hebben ze aan Asja? Of juist niet? Wie dat wilde, heeft iets op papier gezet. Daarnaast vertellen vier meisjes en jonge vrouwen die hun behandeling bij Asja hebben afgerond hun verhaal. Hoe kijken zij op de periode bij Asja terug? Hoe is het daarna met hen gegaan? Heeft de opvang geholpen? Wat willen ze meegeven aan de meiden die nu bij Asja wonen?
Ook de verhalen van twee moeders komen aan bod. De dochter van één van hen is in behandeling geweest bij Asja. De andere moeder zocht contact met het Centrum tegen Kinderhandel en Mensenhandel van Fier omdat ze bang was dat haar dochter in handen was gevallen van een ‘loverboy’. Ze had geen keiharde bewijzen, wel een onderbuikgevoel. De onzekerheid was slopend. Haar verhaal geeft een inkijkje in haar machteloosheid en hoe ze zich als ouder op zichzelf teruggeworpen voelde.
Tot slot de verhalen van twee professionals. Eén van hen was pionier van het eerste uur bij Asja en werkt nog steeds bij Fier. De ander is betrokken bij Ravi; het tweelingbroertje van Asja voor jongens. Hij ziet bij Ravi misbruik in de ernstigste vorm: ‘We zijn nog maar net begonnen, maar het staat vast dat we een heftig maatschappelijk vraagstuk aan het ontrafelen zijn’.

Twintig verhalen. Van meisjes en jongens die seksueel misbruikt en uitgebuit zijn. Van ouders die vechten voor hun kind.
Van professionals die het verschil willen maken. Wij zijn trots op de meiden en jongens, hun ouders en onze professionals die bereid zijn geweest om hun verhaal te delen. Want wij zijn geraakt. Nog steeds.
De verhalen gaan over een samenleving waarin er veel meer seksueel misbruik en veel meer seksuele uitbuiting is dan we weten, dan we durven denken. En de slachtoffers zijn steeds jonger; kinderen van elf, twaalf jaar. Kinderen en jongeren die er met niemand over praten. Daar is een woord voor: Self silencing. Professionals die het (te) vaak missen. Er niet naar vragen.

Onze ex-voorzitter van de cliëntenraad deed onlangs op twitter (@Hopeschrijft) een indringende oproep aan professionals: Stel dé vraag! Zij zegt: ‘Hulpverleners wachten. Wachten op het moment dat je zelf gaat praten. Praten over het feit dat je jarenlang seksueel misbruikt, uitgebuit bent of op een andere manier met geweld te maken hebt of hebt gehad. Werkt dit? Nee!’ Laten we kinderen en jongeren helpen door dé vraag te stellen en self silencing te doorbreken.
Daarnaast moeten we het onderwerp blijven agenderen: maatschappelijk en politiek. De beste hulp die wij onze kinderen en jongeren kunnen bieden, is het uitbannen van seksueel misbruik en seksuele uitbuiting uit onze samenleving.

Linda Terpstra
Anke van Dijke
Raad van Bestuur Fier