2006
Dieter is een 17-jarige jongen met een lichte verstandelijke handicap. Hij is erg beïnvloedbaar
en emotioneel en verstandelijk jonger dan zijn kalenderleeftijd. Hij woont al vijf jaar in een instelling voor minderjarigen met een lichte verstandelijke handicap, in een groep met een zeer strikte gedragsmatige aanpak. Vorige week is het tot een ernstig incident gekomen. Daarbij is de politie gekomen omdat Dieter bedreigingen uitte en in zijn woedeaanval enkele meubels heeft stukgeslagen. Vader heeft het ouderlijke gezag toegewezen gekregen, waardoor hij alle
beslissingen moest nemen over zijn zoon. Hij is echter veel in het buitenland. De begeleiders
van de instelling hebben de indruk dat vader van zijn zoon af wil en niet in de problemen betrokken wil worden. Wat moeten de begeleiders doen? Vader is niet bereikbaar voor een overleg, Dieter loopt continu erg geprikkeld rond.
Zowel de politiek, onderzoekers als media schetsen ouderdom eenzijdig als een zorgelijke tragedie. Er is behoefte aan een nieuwe kijk op ouder worden, is de stelling van Kees Penninx in dit artikel over intergenerationeel werken. ‘Het blijven negeren van het human capital van ouderen draait uit op een ramp.’
Een strenge aanpak van risicojongeren is populair. Maar onderzoek wijst uit dat deze interventies en
begeleidingsvormen niet effectief zijn, stelt Peter van der Laan in dit artikel. ‘We moeten ons niet laten leiden door intuïtie, maar door kennis, door wetenschap.’
Veel jongeren gebruiken drugs of drinken alcohol. Ook jongeren in de jeugdhulpverlening. Instellingen voor jeugdhulpverlening zoeken een effectieve aanpak die aansluit bij de problematiek van de jongeren. Maar wat is die aanpak: middelengebruik straffen, begeleiden of allebei? Het Trimbos-instituut deed er onderzoek naar.