PIP 52 - 2009

In het artikel ‘Vast in verdriet’ beschrijven Spuij en Boelen hoe sinds ruim tien jaar het onderscheid tussen een normaal en een problematisch verlopend rouwproces in de belangstelling staat. Een problematisch verlopend rouwproces wordt tegenwoordig opgevat als een syndroom, dat onder de naam Gecompliceerde Rouw kandidaat is voor opname in de DSM-V en dat specialistische hulp behoeft zoals de door de auteurs in hun artikel beschreven cognitieve gedragstherapie. Niets op tegen, zou je denken, een ingewikkeld klinisch verschijnsel krijgt kinderpsychiatrische erkenning en specialistische aandacht. Ik wil enige kanttekeningen maken die laten zien dat er de nodige haken en ogen zitten aan de door de auteurs beschreven ontwikkeling.

Oplossingsgericht werken geldt als een van de meest vernieuwende werkwijzen van de laatste jaren. Deze werkwijze begint niet met het in kaart brengen van de problemen, maar met het brainstormen
over mogelijkheden. De cliënt wordt uitgenodigd te fantaseren over een gewenste toekomst. Door zicht te krijgen op wat werkt, verwerft de cliënt regie over het realiseren van deze toekomst.
Pedagogiekdocent Alfons Ravelli beschrijft zijn ervaringen met deze werkwijze. Wat is de kracht van oplossingsgericht werken, en waar stuit deze werkwijze op een grens?

Het verlies van een dierbare is veelal een ontwrichtende levens gebeurtenis en vormt een risico voor het ontwikkelen van psychosociale problemen. Uit recent onderzoek is bekend dat kinderen Gecompliceerde Rouw kunnen ontwikkelen. Psychologen Mariken Spuij en Paul Boelen ontwikkelden een cognitief gedragstherapeutische behandeling voor kinderen en jeugdigen,
‘Rouwhulp’ genoemd. Wat moeten we verstaan onder Gecompliceerde Rouw en hoe ziet die ‘Rouwhulp’ er precies uit?

Er is roering rond de huidige schooltijden. Het oude dag- en jaarrooster waar generaties Nederlandse kinderen mee zijn grootgebracht, gaat wellicht op de schop. Dit blijkt uit het gezamenlijke initiatief van de ministeries van OCW en Sociale Zaken om hierover met betrokkenen in gesprek te gaan. Met lokale overheden, de brancheorganisatie van de kinderopvang, onderwijsbesturen, oudervereniging en onderzoekers. Dr. Jeannette Doornenbal, lector Integraal Jeugdbeleid over nieuwe tijdskwesties in opvoeding en onderwijs.

De afgelopen jaren was er in diverse wijken sprake van relletjes met Marokkaanse hangjongeren in steden als Gouda, Utrecht, Nijmegen, Ede, Amsterdam en recentelijk Culemborg. Naast repressieve maatregelen om de acute veiligheid te vergroten zoekt de overheid haar heil ook in oplossingen op langere termijn. Onder andere in onderwijsgerelateerde sportprojecten zoals in Rotterdam waar in samenwerking met de landelijke sportorganisatie het NOC*NSF twaalf schoolsportverenigingen na vijf jaar meer dan duizend – vooral allochtone – leerlingen aan het sporten krijgen. Veel resultaat verwacht men ook van eigen initiatieven uit de Marokkaanse doelgroep zelf. Een succesvoorbeeld is het Nijmeegse Futsal Chabbab waar Marokkaans-Nederlandse voetballers zich in de kijker speelden. Hoe kan dit succes worden verklaard?