PIP 45 - 2008

Hangjongeren worden te eenzijdig als probleemgroep benaderd, zo constateert de Raad voor Maatschappelijke Ontwikkeling (RMO) in zijn advies Tussen flaneren en schofferen. Door een
sterke focus op de jongeren zelf is er maar weinig aandacht voor hun sociale omgeving en wordt te veel verwacht van harde maatregelen. Jurriaan Omlo van de RMO betoogt dat we jongeren daardoor van onze maatschappij dreigen te vervreemden en omwonenden ten onrechte in hun angstgevoelens bevestigen.

Katja de Bruin heeft niet alleen de ruime selectie van vijftien jaar brieven aan de rubriek achter op de wekelijkse VPRO-gids in meer dan 350 pagina’s samengesteld, ze heeft er ook een degelijke en goed geschreven beschouwing over het fenomeen Achterwerk aan toegevoegd. Ze vraagt zich daarin onder meer af waar Achterwerk zijn populariteit toch aan te danken heeft.

Met de muzikale opvoeding is het treurig gesteld. Thuis en op school wordt steeds minder gezongen en maar weinig kinderen krijgen de gelegenheid om een muziekinstrument te leren spelen. Of een kind met muziek in aanraking komt hangt vooral af van een enthousiaste ouder, leerkracht of buurjongen. Age Visser pleit voor meer muziek in de opvoeding. Omdat het kinderen een stem geeft, hen zelfbewuster maakt en op vele manieren bijdraagt aan hun ontwikkeling. Maar vooral omdat muziek het leven verrijkt.

Leerlingen die in de klas niet meer te handhaven zijn worden steeds vaker doorverwezen naar een reboundvoorziening. Hier worden leerlingen persoonlijk begeleid en voorbereid op terugkeer naar het reguliere onderwijs. Aan de masteropleiding Urban Education onderzochten studenten de succesfactoren van de Onderwijs Opvang Voorzieningen in Rotterdam (OOVR). Waarom werkt
een time-out voor deze kwetsbare leerlingen?

Veel politici en beleidsmakers beschouwen de school als een instrument waarmee de overheid
allerlei sociale en maatschappelijke problemen kan oplossen. Worden mensen te dik? De school
moet het aanpakken. Werken er te weinig vrouwen omdat er geen opvang is? De school moet
voor opvang zorgen. De school kan dat volgens Wouter Pols niet. Ze is geen instrument, maar een
schakel tussen gezin en maatschappij. Die functie kan ze alleen waarmaken als ze de speelruimte
krijgt om op lokale wensen en noden in te spelen.